جذب رطوبت هوا

رطوبت زدائی به روش جذب فیزیکی

هنگامی که مقداری نمک طعام در ظرفی سرباز و در محیطی مرطوب نگهداری می شود

بعد از مدتی مرطوب شده و این نشان دهنده قابلیت جذب رطوبت توسط نمک طعام می باشد.

امروزه برای رطوبت گیری از گازها و دستیابی به نقطه شبنم بسیار پائین (کمتر از 100- درجه سانتی گراد)

از مواد شیمیایی جاذب رطوبت نظیر سیلیکاژل، بوکسیت،

آلومینا اکتیو (آلومینا فعال) و مولکولارسیو (غربال مولکولی) از نوع 4A استفاده می شود.

ترکیبات فوق دارای ساختمانی متخلخل و با سطح آزاد زیاد بوده

حدود 500 تا 800 گرم بر متر مربع

و قادرند رطوبت موجود در گاز را بصورت فیزیکی جذب نمایند.

کیفیت جذب رطوبت به درجه حرارت بستگی داشته و با افزایش درجه حرارت کاهش می یابد.

در شکل زیر اساس کار درایرهای جذبی نشان داده شده است:

اساس کار درایرهای جذبی

در این روش رطوبت از طریق نیروهای چسبندگی به سطح مواد جاذب متصل می شود

و بدون وقوع هیچگونه واکنش شیمیایی، رطوبت بر روی سطح بیرونی و داخلی مواد جاذب باقی می ماند.همانطور که در بالا ذکر شد،

مواد جاذب دارای ساختمانی متخلخل و با سطح آزاد زیاد هستند. مواد جاذب متفاوت جهت فرایندهای احیای متفاوت انجام می گیرند.

خواص مواد جاذب رطوبت

اساس کار درایرهای جذبی بدین صورت است که هوای فشرده مرطوب،

به داخل تانک جاذب جریان می یابد. با جذب رطوبت توسط مواد جاذب، طی یک فرایند گرمازا، هوای ورودی خشک می گردد.

مواد جاذب زمانی که از رطوبت اشباع گردند، نیازمند احیاء شدن هستند.

این بدان معناست که رطوبت باید از مواد جاذب خارج گردد.

برای این منظور، مطابق شکل بالا، باید دو تانک موازی یک دیگر با عملکرد متداوم حضور داشته باشد.

تانک فعال A هوای مرطوب فشرده ورودی را خشک کرده، در حالی که تانک غیر فعال B، در حال احیاء می باشد.