چرا برای راه اندازی دیزل ژنراتور به باتری نیاز است؟
اصل کار باتری تبدیل انرژی شیمیایی به انرژی الکتریکی است. باتری مورد استفاده در دیزل ژنراتور به طور کلی یک باتری بدون تعمیر و نگهداری است. به دلیل مزایای ساختاری خود، مصرف الکترولیت بسیار کم است و اساساً نیازی به پر کردن آب مقطر در طول عمر آن نیست. همچنین دارای ویژگی های مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر دمای بالا، اندازه کوچک و تخلیه خود کوچک است. عمر مفید معمولاً دو برابر باتری معمولی است.
نقش باتری در دیزل ژنراتور
1. باتری عمدتا برای راه اندازی موتور دیزل استفاده می شود. یک موتور راه اندازی در یک طرف موتور دیزل وجود دارد که توسط یک موتور استارت جریان مستقیم (24 ولت) به حرکت در می آید.
2. برای نظارت بر اینکه آیا شبکه و شرایط روغن/آب قبل از راه اندازی مطابق با الزامات راه اندازی هستند، استفاده می شود.
3. برای تحریک استفاده می شود (برخی از انواع ژنراتورها پس از راه اندازی نیاز به تحریک دستی دارند).
دیزل ژنراتور مجهز به باتری است که برای راه اندازی دیزل ژنراتور به نام باتری استارت استفاده می شود. الکترولیت هنگام تحویل به کاربر اضافه نمی شود، بنابراین الکترولیت با وزن مخصوص (1:1.28) باید قبل از استفاده اضافه شود. ابتدا درپوش بالایی باتری را باز کنید و به آرامی الکترولیت را تا جایی که ممکن است به خط ترازو بالایی اضافه کنید. پس از پر کردن، لطفاً بلافاصله از آن استفاده نکنید. لطفا باتری را حدود 15 دقیقه بگذارید.
هنگام شارژ باتری پس از پر کردن الکترولیت، شارژ مداوم نباید بیش از 4 ساعت باشد. زمان شارژ بیش از حد طولانی باعث آسیب به عمر باتری ژنراتور می شود.
زمان ذخیره سازی باتری دیزل ژنراتور بیش از 3 ماه است، زمان شارژ می تواند 7 تا 8 ساعت باشد، دمای محیط همچنان از 30 درجه سانتیگراد تجاوز می کند یا رطوبت نسبی همچنان بالاتر از 80 درصد است، زمان شارژ 7 تا 8 ساعت است، مانند باتری زمان ذخیره سازی بیش از یک سال است، زمان شارژ می تواند 12 ساعت باشد. وقتی شارژ تمام شد، بررسی کنید که آیا سطح مایع الکترولیت کافی است یا خیر. در صورت لزوم، الکترولیت استاندارد با وزن مخصوص صحیح (1:1.28) را اضافه کنید.
هنگام شارژ باتری ژنراتور ،
ابتدا درپوش فیلتر باتری یا درب هواکش را باز کنید، سطح الکترولیت را بررسی کنید و در صورت لزوم آن را با آب مقطر تنظیم کنید. علاوه بر این، به منظور جلوگیری از آب بندی طولانی مدت، کثیفی محفظه باتری را نمی توان به موقع تخلیه کرد و از متراکم شدن قطرات آب روی دیواره داخلی سلول جلوگیری می کند. برای تسهیل گردش مناسب هوا باید یک سوراخ مخصوص باز شود.
معمولا باتری مورد استفاده در دیزل ژنراتور 24 ولت DC است. برای مجموعه ژنراتورهای برق کوچک، اغلب از 2 باتری استفاده می کند. برای دیزل ژنراتور بزرگ، به 4 باتری به صورت موازی نیاز دارد. اگر موتور استارت ژنراتور 12 ولت باشد، باتری مورد نیاز 12 ولت است. اگر 24 ولت باشد، باتری 24 ولت مورد نیاز است. هنگام خرید ژنراتور، پنل کنترل ژنست باید مجهز به یک دستگاه شارژ شناور باشد تا از شارژ کامل باتری اطمینان حاصل شود.
روش های مختلف اتصال زمین برای انواع اتصال زمین و مدارهای مختلف وجود دارد. روش های رایج اتصال زمین در تجهیزات برق الکترونیکی به شرح زیر است:
1. زمین ایمنی
زمین ایمنی برای اتصال پوشش بیرونی تجهیزات ولتاژ بالا به زمین است. یکی از آنها جلوگیری از تجمع بار الکتریکی روی بدنه است که باعث تخلیه الکترواستاتیکی می شود و تجهیزات و ایمنی شخصی را به خطر می اندازد. به عنوان مثال، اتصال به زمین کیس کامپیوتر، دم تانکر که روی زمین کشیده می شود، برای آزادسازی بار الکتریکی انباشته شده و جلوگیری از حوادث است. دوم، هنگامی که عایق تجهیزات آسیب می بیند و بدنه شارژ می شود، عمل حفاظتی منبع تغذیه باعث قطع منبع تغذیه می شود تا از ایمنی کارکنان محافظت شود، مانند پوشش بیرونی یخچال. و پلوپز سوم، می تواند از میدان الکتریکی عظیم تجهیزات محافظت کند و نقش محافظتی مانند حصار محافظ ترانسفورماتور مدنی را ایفا کند.
2. زمین حفاظت در برابر صاعقه
هنگامی که یک دستگاه الکترونیکی قدرت با برخورد صاعقه مواجه می شود، خواه صاعقه مستقیم باشد یا صاعقه القایی، اگر حفاظت مربوطه وجود نداشته باشد، تجهیزات الکترونیکی قدرت بسیار آسیب دیده یا حتی از بین می روند. به منظور جلوگیری از برخورد صاعقه، عموماً میله های صاعقه را در مکان های مرتفع (مانند سقف و بالای دودکش) قرار می دهیم و برای جلوگیری از ایمنی تجهیزات و پرسنل در هنگام برخورد صاعقه به زمین متصل می شویم. اتصال زمین ایمنی و زمین حفاظت در برابر صاعقه برای ارائه اقدامات حفاظتی ایمن برای تجهیزات الکتریکی یا پرسنل برای محافظت از تجهیزات و پرسنل طراحی شده است.
3. زمین کاری
زمین کار یک پتانسیل مرجع ارائه شده برای عملکرد عادی مدار است. این پتانسیل مرجع معمولاً روی صفر تنظیم می شود. می توان آن را در یک نقطه خاص، یک بخش خاص یا یک بلوک در سیستم مدار تنظیم کرد. هنگامی که پتانسیل مرجع به زمین متصل نباشد، به عنوان یک پتانسیل نسبی صفر در نظر گرفته می شود. با این حال، این پتانسیل صفر نسبی ناپایدار است، با تغییر میدان الکترومغناطیسی خارجی تغییر می کند و پارامترهای سیستم تغییر می کند و در نتیجه عملکرد سیستم مدار ناپایدار می شود. هنگامی که پتانسیل مرجع به زمین متصل می شود، پتانسیل مرجع به عنوان پتانسیل صفر زمین در نظر گرفته می شود و با تغییر میدان الکترومغناطیسی خارجی تغییر نمی کند. با این حال، زمین کاری غیر منطقی باعث افزایش تداخل مدار می شود. به عنوان مثال، تداخل ناشی از نقطه اتصال زمین نادرست، یا تداخل ناشی از اتصال نامناسب انتهای مشترک تجهیزات الکترونیکی.
به منظور کنترل موثر مدار برای ایجاد تداخل های مختلف در کار، به طوری که بتواند با اصل سازگاری الکترومغناطیسی مطابقت داشته باشد، هنگام طراحی مدار، با توجه به ماهیت مدار، زمین کار را می توان به انواع مختلف تقسیم کرد. مانند زمین DC، زمین AC، زمین دیجیتال، زمین آنالوگ، زمین سیگنال، زمین برق و غیره.
ارتینگ های مختلف باید جداگانه تنظیم شوند. آنها را در یک مدار با هم مخلوط نکنید. به عنوان مثال، زمین دیجیتال و زمین آنالوگ نمی توانند یک خط زمین را به اشتراک بگذارند. در غیر این صورت، دو مدار تداخل بسیار قوی ایجاد می کنند و مدار را فلج می کنند!