به محتوا بروید- زداینده های اکسیژن به بسته بندی های بسته اضافه می شوند
- تا به حذف یا کاهش سطح اکسیژن در بسته کمک کنند
- آنها برای کمک به حفظ ایمنی محصول و افزایش عمر مفید استفاده می شوند
- انواع مختلفی از جاذب های اکسیژن برای پوشش طیف وسیعی از کاربردها وجود دارد
- اجزای یک جاذب اکسیژن با توجه به کاربرد مورد نظر، فعالیت آب محصول در حال حفظ و سایر عوامل متفاوت است
- اغلب زداینده های اکسیژن در یک کیسه یا بسته متخلخل محصور می شود
- اما می تواند بخشی از ساختارهای بسته بندی نیز باشد
برخی دیگر بخشی از ساختار پلیمری هستند
- کیسه‌های روشویی مدرن از مخلوطی از پودر آهن و کلرید سدیم استفاده می‌کنند
- اغلب کربن فعال نیز شامل می شود زیرا برخی از گازهای دیگر و بسیاری از مولکول های آلی را جذب می کند
- و محصولات را بیشتر حفظ می کند و بوها را از بین می برد
- هنگامی که یک زداینده اکسیژن از بسته بندی محافظ آن خارج می شود
- رطوبت موجود در جو اطراف شروع به نفوذ به ذرات آهن داخل کیسه جاذب می کند
- رطوبت آهن را فعال می کند و اکسید می شود و اکسید آهن را تشکیل می دهد
- به طور معمول، قبل از شروع فرآیند زنگ زدگی، باید حداقل 65٪ رطوبت نسبی در جو اطراف وجود داشته باشد
- برای کمک به فرآیند اکسیداسیون، کلرید سدیم به مخلوط اضافه می شود
- که به عنوان یک کاتالیزور یا فعال کننده عمل می کند و باعث می شود پودر آهن حتی با رطوبت نسبتاً کم اکسید شود
همانطور که اکسیژن برای تشکیل اکسید آهن مصرف می شود
- سطح اکسیژن در جو اطراف کاهش می یابد
- فن آوری جاذب از این نوع ممکن است سطح اکسیژن در جو اطراف را به زیر 0.01٪ کاهش دهد
- اکسیداسیون کامل 1 گرم آهن می تواند 300 سانتی متر مکعب اکسیژن را در شرایط استاندارد حذف کند
- اگرچه سایر فناوری‌ها می‌توانند موارد بیشتری را از بین ببرند
- اما آهن مفیدترین است زیرا مانند ترکیبات گوگردی باعث ایجاد بوی بد یا مانند ترکیبات آلومینیوم غیرفعال نمی‌شود
- بسیاری از جایگزین های دیگر برای غذا ایمن نیستند
- رطوبت مورد نیاز روبشگرهای مبتنی بر آهن باعث می شود آنها در کاربردهای حساس به رطوبت بی اثر باشند
عملکرد اکسیژن گیرها تحت تأثیر دمای محیط و رطوبت نسبی است
- فناوری‌های بسته‌بندی جدیدتر ممکن است از پلیمرهای مهارکننده اکسیژن
- برای جلوگیری از بلع تصادفی جاذب‌های اکسیژن استفاده کنند
- در حالی که اکثر جاذب‌های اکسیژن استاندارد حاوی کربنات آهن و یک کاتالیزور متال هالید هستند
- چندین نوع غیرآهنی مانند آسکوربات با هیدروژن کربنات سدیم در میان سایر موارد موجود وجود دارد
- دلایل معمول برای استفاده از انواع غیر آهنی شامل بسته بندی محصولات در نظر گرفته شده برای حمل و نقل بین المللی است
- که در آن تشخیص فلز مشکل ایجاد می کند
- تمایل به کاهش بوی مرتبط با کربنات آهن؛ یا محصولات غذایی که در آنها باید از تماس با آهن اجتناب شود
اسید اسکوربیک اغلب برای حذف اکسیژن برای تولید محیط های بی هوازی برای میکروبیولوژی استفاده می شود
- به حفظ طعم تازه بو داده قهوه و آجیل کمک می کند
- از اکسیداسیون اولئورزین های ادویه ای موجود در خود ادویه ها و غذاهای چاشنی شده جلوگیری می کند
- از اکسید شدن ویتامین های A، C و E جلوگیری می کند
- عمر داروها را افزایش می دهد
- از کپک زدن پنیرهای طبیعی و سایر محصولات لبنی تخمیر شده جلوگیری می کند
- قهوه ای شدن غیر آنزیمی میوه ها و برخی سبزیجات را به تاخیر می اندازد
- از اکسیداسیون و تراکم رنگدانه قرمز اکثر انواع توت ها و سس ها جلوگیری می کند
کمبود اکسیژن به محیطی عاری از آفات در موزه ها کمک می کند
- فناوری حذف اکسیژن می تواند به سرعت سطح اکسیژن را در ظروف در بسته به کمتر از 0.01٪ کاهش دهد
- داروها و ویتامین ها
- کیت ها و دستگاه های تشخیص پزشکی
- متابی سولفیت پتاسیم اغلب در صنعت شراب سازی برای حذف اکسیژن
- و ایجاد لایه ای از گاز که شراب را از اکسیژن جدا می کند، استفاده می شود
- غذاهایی که مستعد فاسد شدن هستند، از جمله:
- آجیل و تنقلات
- غذاهای خشک کامل
- گوشت های فرآوری شده، دودی و فرآوری شده (از جمله ناگت های گوشت خشک)
- پنیر و لبنیات
- ادویه و چاشنی
- اقلام آرد و غلاتزمینه
بسیاری از محصولات غذایی موجود به اکسیژن حساس هستند
- و با قرار گرفتن در معرض طولانی مدت ممکن است
- منجر به بدتر شدن کیفیت غذا مانند تغییر طعم، بو و رنگ غذا یا تسهیل رشد میکروارگانیسم ها در آنها شود
- یکی از راه‌هایی برای کاهش قرار گرفتن در معرض اکسیژن در محصولات غذایی، افزودن جاذب‌های اکسیژن است
- جاذب‌های اکسیژن نوعی روش بسته‌بندی فعال هستند
- که اکسیژن یا اکسیژن محلول را جذب می‌کنند که منجر به ماندگاری و حفظ کیفیت اصلی غذا می‌شود
