رایزر حفاری مجرایی است که به طور موقت یک چاه زیر دریا نفت را به تاسیسات حفاری سطحی ارائه می دهد. رایزرهای حفاری به دو نوع دسته بندی می شوند: رایزرهای حفاری دریایی که با جلوگیری از فوران زیر دریا (BOP) استفاده می شوند و عموماً توسط کشتی های حفاری شناور استفاده می شوند.
و رایزرهای حفاری اتصالی که با یک BOP سطحی استفاده می شوند و عموماً از سکوهای ثابت یا سکوهای شناور بسیار پایدار مانند سکوی پایی یا کششی (TLP) مستقر می شوند.
رایزر حفاری دریایی
زیر دریا (BOP) رایزر حفاری دریایی دارای یک لوله اصلی با قطر بزرگ و کم فشار با خطوط کمکی خارجی است که شامل خطوط فشار قوی و کشنده برای گردش سیالات به جلوگیرنده فوران و معمولاً خطوط برق و کنترل برای BOP است. طراحی و بهره برداری از رایزرهای حفاری دریایی پیچیده است و نیاز به قابلیت اطمینان بالا به معنای آن است که مقدار زیادی تحلیل مهندسی مورد نیاز است.
هنگامی که در اعماق آب بیشتر از حدود 20 متر استفاده می شود، رایزر حفاری دریایی برای حفظ پایداری باید کشش داده شود. یک کشش رایزر دریایی که بر روی سکوی حفاری قرار دارد، نیروی کششی تقریبا ثابتی را فراهم می کند که برای حفظ پایداری رایزر در محیط دریایی کافی است. سطح کشش مورد نیاز به وزن تجهیزات رایزر، شناوری رایزر، نیروهای ناشی از امواج و جریان ها، وزن سیالات داخلی و میزان مناسب برای خرابی تجهیزات مربوط می شود.
برای کاهش میزان کشش مورد نیاز برای حفظ پایداری رایزر، ماژول‌های شناوری که در صنعت به نام کیک شناور شناخته می‌شوند، به اتصالات رایزر اضافه می‌شوند تا در هنگام غوطه‌ور شدن به حالت شناور خنثی نزدیک شوند.
استاندارد بین المللی ISO 13624-1:2009 طراحی، انتخاب، بهره برداری و نگهداری سیستم های رایزر دریایی برای عملیات حفاری شناور را پوشش می دهد. هدف آن این است که به عنوان یک مرجع برای طراحان، برای کسانی که اجزای سیستم را انتخاب می کنند، و برای کسانی که از این تجهیزات استفاده و نگهداری می کنند، خدمت کند. این بر اصول اولیه مهندسی و تجربه انباشته اپراتورهای دریایی، پیمانکاران و تولیدکنندگان متکی است.
