موتور بادی

موتورهای هوا برای تولید نیروی چرخشی پیوسته از سیستم هوای فشرده استفاده می شوند. آنها نسبت به موتورهای الکتریکی دارای چندین مزیت هستند:

• از آنجایی که به نیروی الکتریکی نیاز ندارند، موتورهای هوا می توانند در اتمسفرهای فرار استفاده شوند.
• آنها به طور کلی چگالی توان بالاتری دارند، بنابراین یک موتور هوای کوچکتر می تواند قدرتی برابر با همتای الکتریکی خود ارائه دهد.
• برخلاف موتورهای الکتریکی، بسیاری از موتورهای هوا می توانند بدون نیاز به کاهنده سرعت کمکی کار کنند.
• بارهای بیش از حد که از گشتاور استال بیشتر می شود، به طور کلی هیچ آسیبی به موتورهای هوا وارد نمی کند. در موتورهای الکتریکی، اضافه بارها می توانند قطع کننده های مدار را از بین ببرند، بنابراین یک اپراتور باید قبل از راه اندازی مجدد تجهیزات، آنها را بازنشانی کند.
• سرعت موتور هوا را می توان از طریق دریچه های ساده کنترل جریان به جای کنترل های الکترونیکی سرعت الکترونیکی گران قیمت و پیچیده تنظیم کرد.
• گشتاور موتور هوا را می توان به سادگی با تنظیم فشار تغییر داد.
• موتورهای هوا نیازی به استارت مغناطیسی، حفاظت اضافه بار، یا میزبان سایر اجزای پشتیبانی مورد نیاز موتورهای الکتریکی ندارند.
• موتورهای هوا گرمای بسیار کمتری نسبت به موتورهای الکتریکی تولید می کنند.

همانطور که انتظار می رود، موتورهای الکتریکی نسبت به موتورهای هوا دارای مزایایی هستند:

• اگر هیچ منبع مناسبی از هوای فشرده برای یک کاربرد وجود نداشته باشد، هزینه موتور هوا و تجهیزات پشتیبانی مربوط به آن (کمپرسور موتور محرک، کنترل‌ها، فیلترها، شیرها و غیره) از یک موتور الکتریکی و تجهیزات پشتیبانی آن بیشتر خواهد شد. .
• موتورهای هوا هوای فشرده نسبتاً گرانی مصرف می کنند، بنابراین هزینه کارکرد آنها احتمالاً بیشتر از کارکرد موتورهای الکتریکی خواهد بود.
• با وجود اینکه کنترل‌های الکترونیکی سرعت، هزینه درایوهای موتور الکتریکی را افزایش می‌دهند، سرعت را با دقت بیشتری (در ± 1٪ سرعت مورد نظر) نسبت به کنترل‌های موتور هوا کنترل می‌کنند.
• موتورهای هوایی که مستقیماً از سیستم هوای کارخانه کار می کنند، در صورت نوسان جریان و فشار سیستم، مستعد تغییرات سرعت و گشتاور هستند.

طرح های متداول موتورهای هوا شامل پره دوار، پیستون محوری، پیستون شعاعی، چرخاننده، توربین، نوع V و دیافراگم است. موتورهای هوای پره دوار، پیستونی محوری و شعاعی و موتورهای چرخشی بیشتر برای کاربردهای صنعتی استفاده می شوند. این طرح ها با بالاترین راندمان و طول عمر از هوای روغن کاری شده کار می کنند. البته، طرح‌های خاصی برای کاربردهایی در دسترس است که هوای روغن کاری شده نامطلوب باشد. موتورهای توربین در مواردی استفاده می شوند که سرعت بسیار بالا اما گشتاور راه اندازی کم مورد نیاز است. موتورهای هوای نوع V و دیافراگمی عمدتاً برای کاربردهای خاص استفاده می شوند و در اینجا به آنها پرداخته نخواهد شد.

موتورهای پیستونی

موتورهای هوای پیستونی در کاربردهایی استفاده می‌شوند که به قدرت بالا، گشتاور راه‌اندازی بالا و کنترل دقیق سرعت در سرعت‌های پایین نیاز دارند. آنها دارای دو، سه، چهار، پنج یا شش سیلندر هستند که به صورت محوری یا شعاعی در داخل یک محفظه قرار گرفته اند. گشتاور خروجی با فشار وارد بر پیستون‌هایی که درون سیلندرها رفت و آمد می‌کنند، ایجاد می‌شود.

موتورهای با چهار سیلندر یا بیشتر، گشتاور نسبتاً نرمی را در سرعت کاری معین ارائه می‌کنند، زیرا پالس‌های قدرت با هم همپوشانی دارند: دو یا چند پیستون در هر زمان در طول یک چرخش تحت یک ضربه قدرت قرار می‌گیرند. موتورهایی که با ضربات قدرتی همپوشانی و تعادل دقیق طراحی شده اند، در تمام سرعت ها بدون لرزش هستند.

قدرت تولید شده توسط یک موتور پیستون به فشار ورودی، تعداد پیستون ها و مساحت پیستون، سکته مغزی و سرعت بستگی دارد. در هر فشار ورودی معین، توان بیشتری را می توان از موتوری که با سرعت بالاتر کار می کند، قطر پیستون بزرگتر، پیستون های بیشتر یا کورس طولانی تری به دست آورد. عوامل محدود کننده سرعت، اینرسی قطعات متحرک (که در موتورهای شعاعی نسبت به موتورهای پیستونی محوری تأثیر بیشتری دارد) و طراحی دریچه ای است که ورودی و خروجی پیستون ها را کنترل می کند.

موتورهای پیستونی شعاعی و محوری یک محدودیت قابل توجه دارند: آنها به صورت داخلی روغن کاری می شوند، بنابراین منابع روغن و گریس باید به طور دوره ای بررسی و دوباره پر شوند. آنها باید در یک موقعیت افقی نصب شوند تا روغن کاری مناسب برای مناطق یاتاقان ارائه شود. با این حال، حداقل یک سازنده یک موتور پیستونی شعاعی با محور عمودی به پایین به عنوان یک پیکربندی استاندارد ارائه می دهد. سایر موقعیت های نصب از هر سازنده ای نیاز به پیکربندی روغن کاری خاصی دارد.

موتورهای پیستونی شعاعی دارای ساختار محکم و روغن کاری شده هستند و برای کار مداوم مناسب هستند. آنها دارای بالاترین گشتاور راه اندازی در بین هر موتور هوا هستند و به ویژه برای کاربردهایی که شامل بارهای راه اندازی بالا هستند مفید هستند. تکانه های توان همپوشانی گشتاور صاف را در هر دو جهت جلو و عقب فراهم می کند. اندازه ها حدود 35 اسب بخار برای سرعت تا 4500 دور در دقیقه است.

شکل 1. نمای برش موتور هوا پیستونی محوری. گشتاور راه اندازی بالا یک مزیت کلیدی موتورهای هوای پیستونی محوری و شعاعی است. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

موتورهای پیستونی محوری ، شکل 1، فشرده‌تر از موتورهای پیستونی شعاعی هستند و برای نصب در مکان‌های نزدیک ایده‌آل هستند. طراحی آنها پیچیده تر و پرهزینه تر از موتورهای پره ای است و روغن کاری آنها با گریس است. با این حال، موتورهای پیستونی محوری نرم‌تر کار می‌کنند و حداکثر قدرت را در سرعت‌های بسیار پایین‌تری نسبت به موتورهای پره ارائه می‌دهند. موتورهای پیستونی محوری کوچکتر و سبکتر از موتورهای دنده الکتریکی با قدرت یکسان، دمای محیط بالاتری را نیز تحمل می کنند. حداکثر اندازه حدود 3½ اسب بخار است.

موتورهای پره ای

شکل 2. هوا از طریق بدنه موتور پره به صفحات انتهایی و سپس به درگاه های کلیه شکل باز می شود، جایی که وارد شکاف های روتور می شود و پره ها را به محفظه فشار می دهد. سپس هوا از طریق سوراخ‌هایی که در روتور ایجاد شده است به داخل محفظه اصلی موتور می‌رود تا مستقیماً بخش‌های در معرض پره‌ها را تحت فشار قرار دهد و روتور را بچرخاند. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

موتورهای پره دوار معمولاً در کاربردهایی استفاده می شوند که به خروجی های کم تا متوسط ​​نیاز دارند. موتورهای پره ای ساده و جمع و جور اغلب ابزارهای برقی قابل حمل را هدایت می کنند، اما مطمئناً در بسیاری از برنامه های اختلاط، رانندگی، چرخش و کشیدن نیز استفاده می شوند.

موتورهای پره دارای پره های محوری هستند

که در شکاف های شعاعی به طول یک روتور نصب می شوند که به صورت غیرعادی با سوراخ محفظه بدنه موتور نصب شده است. فشار هوا بسته به طراحی نیروی گریز از مرکز که هنگام چرخش روتور ایجاد می شود به این عمل آب بندی کمک می کند. گشتاور از فشار وارد بر یک طرف پره ها ایجاد می شود. گشتاور در شفت خروجی متناسب با ناحیه پره در معرض، فشار و بازوی لحظه ای (شعاع از خط مرکزی روتور تا مرکز پره در معرض) است که فشار از طریق آن اعمال می شود.

در موتورهای چند پره، گشتاور را می توان در سرعت معین با افزایش فشار هوا در ورودی موتور افزایش داد تا عدم تعادل فشار در پره های موتور افزایش یابد. با این حال، معاوضه هایی وجود دارد: افزایش فشار هوای ورودی، هزینه های تامین هوا را افزایش می دهد و به طور کلی منجر به سایش سریع تر و عمر پره کوتاه تر می شود.

توان خروجی در یک سرعت معین مصرف هوا را تعیین می کند. یک موتور کوچک که 1 اسب بخار تولید می کند و با استفاده از هوای 80 psi با سرعت 2000 دور در دقیقه کار می کند، همان حجم هوای فشرده را مصرف می کند که یک موتور هوای بزرگتر با استفاده از هوا با فشار کمتر و مقرون به صرفه تر، 1 اسب بخار در 2000 دور در دقیقه تولید می کند.

موتورهای هوا پره دوار با سه تا ده پره در دسترس هستند. افزایش تعداد پره ها باعث کاهش نشتی داخلی یا دمیدن می شود و باعث می شود گشتاور خروجی یکنواخت تر و قابل اطمینان تر در سرعت های پایین تر شود. با این حال، پره های بیشتر باعث افزایش اصطکاک، هزینه موتور و کاهش راندمان می شود.

اگر در طراحی 3 پره، یک پره در حالت جمع شده بچسبد،

می تواند از روشن شدن موتور هوا تحت بار جلوگیری کند. بایاس فنری پره ها در مقابل دیواره محفظه، انتقال هوای تحت فشار به پایه پره ها، یا بادامک کردن پایه پره ها از این مشکل جلوگیری می کند، مانند استفاده از موتور با چهار پره یا بیشتر.

موتورهای پره ای با سرعت 100 تا 25000 دور در دقیقه در روتور – بسته به قطر محفظه – کار می کنند و نسبت به موتورهای هوای پیستونی قدرت بیشتری در هر پوند ارائه می دهند. از آنجایی که پره ها روی دیواره محفظه می لغزند، بسیاری از موتورهای پره به هوای روغن کاری شده نیاز دارند، به خصوص اگر چرخه های کاری کوتاه با دوره های غیرفعال طولانی دنبال شوند. با این حال، موتورهای بیشتر و بیشتری برای کار بر روی هوای غیر روغن کاری شده برای خدمت به کاربردهای حیاتی و نگرانی های زیست محیطی طراحی می شوند.

از کارکرد موتورهای هوا پره بدون کنترل و بدون بار در سرعت بالا باید اجتناب شود. هنگامی که یک موتور چند پره بدون کنترل و بدون بار کار می کند، سرعت بالای آن می تواند نوک پره ها را گرم کرده و در اثر ساییدگی آنها به دیواره سیلندر گرم کند. همچنین باید انتظار سایش غیرعادی و آسیب به سایر قطعات موتور را داشت.

موتورهای هوای پره ای در چهار پیکربندی نصب پایه موجود هستند: پایه، صورت، توپی و فلنج NEMA. مدل های پایه پایه به سادگی بر روی پایه فرعی پیچ می شوند و بار توسط تسمه هدایت می شود یا مستقیماً جفت می شود. پایه‌های فیس و توپی زمانی استفاده می‌شوند که موتور باید از طریق یک دیوار یا به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از یک دستگاه محرک نصب شود. پایه‌های فلنج NEMA موتورهای هوا را قادر می‌سازد تا مستقیماً موتورهای الکتریکی با قاب NEMA را جایگزین کنند.

موتورهای هوای ژروتور

شکل 3. موتور هوای نوع Gerotor گشتاور بالایی را در سرعت کم ارائه می دهد. عنصر gerotor در سمت راست نشان داده شده است. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

موتورهای هوای چرخان، شکل 3، گشتاور بالایی را در سرعت کم و بدون دنده اضافی ارائه می دهند. هنگامی که با یک چرخ دنده سیاره‌ای مداری دو مرحله‌ای همراه می‌شود، المان‌های قدرت چرخان گشتاور را در سرعت‌های تا 20 دور در دقیقه فراهم می‌کنند. این موتورها برای کاربردهای محیطی خطرناک که گشتاور نسبتاً بالایی در فضای محدود مورد نیاز است به خوبی مناسب هستند.

موتورهای هواگرد با سرعت پایین/گشتاور بالا می توانند گشتاوری بیش از 250 پوند در اینچ ارائه دهند. در محدوده سرعت 20 تا نزدیک به 100 دور در دقیقه از منبع هوای فشرده 90 psi. آنها برای عملکرد مداوم در فشار عرضه تا 150 psi درجه بندی شده اند. اینرسی چرخشی پایین طراحی چرخاننده باعث شروع، توقف یا تغییر جهت آنی در هنگام جابجایی دریچه تامین کننده موتور می شود. به‌علاوه، این طراحی از چرخش یا عقب‌نشینی موتور جلوگیری می‌کند که می‌تواند نیاز به ترمزهای خارجی را از بین ببرد. مانند موتورهای پره ای، نسبت به موتورهای پیستونی حساسیت کمتری نسبت به جهت نصب دارند.

موتورهای توربین

بازده موتور هوا به عنوان نسبت توان خروجی واقعی به توان تئوری موجود از هوای فشرده برای نسبت انبساط که دستگاه در آن کار می کند تعریف می شود. توربین ها توان پنوماتیک را با بازدهی حدود 65 تا 75 درصد به توان مکانیکی تبدیل می کنند. راندمان توربین نسبت به سایر موتورهای هوا بیشتر است زیرا تماس لغزشی قطعات باعث ایجاد اصطکاک داخلی نمی شود. در نتیجه نیازی به روغن کاری زیاد نیست. عدم وجود روغن روان کننده به طور چشمگیری عملکرد در هوای سرد را بهبود می بخشد.

تا همین اواخر، موتورهای هوای توربین معمولاً برای کاربردهایی استفاده می‌شدند که به سرعت بسیار بالا و گشتاور راه‌اندازی بسیار پایین نیاز داشتند – مته‌های دندانپزشکی و استارت‌های موتور هواپیمای جت معمول‌ترین هستند. با این حال، در حال حاضر، فن آوری توربین برای راه اندازی موتورهای رفت و برگشتی کوچک، متوسط ​​و بزرگ استفاده می شود. فن آوری توربین، استارت های پنوماتیکی ساده و بسیار کارآمدی را ارائه می دهد که نیازی به روغن کاری هوای تأمین کننده خود ندارند، آلاینده ها را در هوای تغذیه تحمل می کنند و نیاز به تعمیر و نگهداری کمی دارند. استارت های توربین شامل کاهش دنده سیاره ای برای کاهش سرعت بالای روتور توربین به سرعت چرخش موتور معمولی است.

موتورهای توربین نسبتاً جمع و جور و سبک به دلیل قابلیت انتقال نیرو هستند. نسبت دنده های بالاتر – از 9:1 تا 20:1 – گشتاور و تطبیق پذیری بالایی را برای انواع موتورها فراهم می کند. اسب بخار توربین به راحتی با محدود کردن جریان هوا از طریق موتور تغییر می کند.

عملکرد یک موتور هوای توربین شامل یک نازل است که هوا را به چرخ یا روتور توربین هدایت و اندازه گیری می کند. جریان هوای پرفشار و کم سرعت را به کم فشار و سرعت بالا تغییر می دهد. سرعت جریان جرمی هوای عبوری از یک توربین، اسب بخار آن را تعیین می کند. تغییر تعداد نازل ها یا گذرگاه های نازل قدرت خروجی را به طور متناسب تغییر می دهد. اگر یک استارتر 16 نازلی به 8 نازل کاهش یابد، استارت تغییر یافته نصف قدرت اصلی را تولید می کند. بنابراین، در همان پیکربندی اولیه استارت، مدل‌های زیادی را می‌توان طراحی کرد که طیف وسیعی از فشارهای ورودی، سرعت‌های میل لنگ، و گشتاورهای میل لنگ یا استال را دارند. این قابلیت، همراه با گیربکس های مختلف، امکان تولید استارترهای ارزان قیمت را برای کاربردهای مختلف فراهم می کند. به عنوان مثال: استارت های توربین برای موتورهای میل لنگ با جابجایی از 305 تا 23800 اینچ در دسترس هستند. 3 در فشارهای 40 تا 435 psig.

ویژگی های عملکرد

مشخصات قدرت موتورهای هوا مشابه موتورهای DC سری سیم پیچی است. با فشار ورودی ثابت، اسب بخار ترمز موتور هوا در سرعت صفر صفر است. قدرت با افزایش سرعت افزایش می‌یابد تا جایی که در حدود ۵۰ درصد سرعت آزاد (حداکثر سرعت در شرایط بدون بار) به حداکثر می‌رسد، شکل ۴.

شکل 4. مشخصات گشتاور و اسب بخار موتور هوا در برابر سرعت برای فشارهای عرضه 60 و 90 psi ترسیم شده است. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

در نقطه اوج، گشتاور کاهش تعادل سرعت افزایش می یابد. هنگامی که گشتاور صفر است، قدرت به صفر می رسد، زیرا تمام نیروی هوای ورودی برای فشار دادن حجم هوای مورد نیاز برای حفظ این سرعت از طریق موتور استفاده می شود.

گشتاور خروجی برای یک موتور هوا با جابجایی معین از لحاظ نظری تابعی از فشار دیفرانسیل و ثابتی است که به پارامترهای فیزیکی موتور بستگی دارد. بنابراین، صرف نظر از سرعت، گشتاور باید برای فشار کاری معین ثابت باشد. در واقع، اینطور نیست، زیرا با افزایش جریان هوا از طریق موتور، افت فشار در خطوط ورودی و خروجی بخش بیشتری از منبع تغذیه را مصرف می کند. در عمل، گشتاور کمی فراتر از سرعت صفر، شکل 4، به بیشترین مقدار خود می رسد و به سرعت کاهش می یابد تا زمانی که در سرعت آزاد به صفر می رسد.

گشتاور راه اندازی حداکثر گشتاوری است

که موتور می تواند تحت بار تولید کند. حدود 75 درصد گشتاور استال است. برای راه اندازی یک موتور هوا، گشتاور بیشتری نسبت به کارکردن آن لازم است. گشتاورهای استال و راه اندازی را اشتباه نگیرید. اگر بار موتور هوا از گشتاور راه اندازی خود بیشتر شود، موتور روشن نمی شود.

گشتاور استال، حداکثر گشتاور یک موتور هوا، تقریباً دو برابر گشتاور در اسب بخار نامی است و می توان آن را از اطلاعات قدرت و سرعت ارائه شده در ادبیات سازنده تعیین کرد. رابطه بین گشتاور و توان نامی به صورت زیر است:

T = 5250 P / n
T گشتاور در پوند فوت است
P قدرت بر حسب اسب بخار است و
n سرعت بر حسب دور در دقیقه است.

از آنجایی که گشتاور استال در توان نامی تقریباً دو برابر گشتاور است، اگر n 525 دور در دقیقه و P 0.03 اسب بخار باشد، T برابر 3 فوت پوند و گشتاور شروع 2.25 فوت پوند است.

قدرت نامی به طور کلی به حداکثر اسب بخار در 90 psi اشاره دارد. اگرچه موتورهای هوا معمولاً می توانند در فشارهای 20 تا 150 psi در ورودی کار کنند، تمرین معمول فشار کاری را بین 30 تا 100 psi محدود می کند.

برای مقایسه موتورهای درجه بندی شده در فشارهای ورودی مختلف، از این قانون کلی استفاده کنید: برای هر کاهش 10 psi در فشار هوا، 14 درصد اسب بخار را کاهش دهید. برعکس، کاهش 10 psi در فشار هوا باعث کاهش راندمان موتور تا 14 درصد می شود. بدیهی است که این رابطه مستقیماً بر بهره وری تأثیر می گذارد. باز هم، این فقط یک قانون سرانگشتی است و دقیقاً در مورد هیچ مدل موتور خاصی صدق نمی کند.

حتما فشار منبع را در ورودی موتور . تعیین اینکه فشار تغذیه 90 psi در کمپرسور وجود دارد کافی نیست – تلفات خط معمولاً این فشار را قبل از رسیدن به موتور هوا کاهش می دهد. باید 90 psi در ورودی موتور وجود داشته باشد تا موتور بتواند در گشتاور و اسب بخار نامی کار کند.

کنترل فشار هوای وارد شده به موتور ساده ترین و کارآمدترین روش تغییر مشخصات عملکرد موتور است.

برعکس، حفظ نکردن فشار منبع مورد نیاز در ورودی موتور مطمئناً ویژگی های عملیاتی را کاهش می دهد.

هیچ رابطه مستقیمی بین قدرت و سرعت وجود ندارد. یعنی کمترین اسب بخار نشان دهنده بالاترین سرعت نیست یا برعکس، شکل 4.

سرعت آزاد حداکثر سرعت موتور در شرایط بدون بار است. برای یک موتور کنترل‌شده، اصطلاح سرعت آزاد در واقع به معنای سرعت کنترل‌شده آزاد یا حداکثر سرعتی است که موتور در هنگام کار گاورنر کار می‌کند.

سرعت طراحی سرعتی است که در آن به اسب بخار نامی رسیده است. این حدود نیمی از سرعت آزاد یک موتور بدون کنترل و 80 درصد سرعت کنترل آزاد موتور کنترل شده است. موتور هوا در سرعت طراحی کارآمدترین عملکرد را دارد.

شکل 5. نشتی از طریق موتور هوا به وضوح جریان موجود برای انتقال انرژی و بارهای محرک را کاهش می دهد. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

از آنجایی که موتورهای هوا دستگاه هایی با جابجایی ثابت هستند،

سرعت آنها از نظر تئوری با سرعت جریان هوا رابطه مستقیم دارد. اگر نشتی وجود نداشته باشد این درست است، اما نشتی مطمئناً بر سرعت موتور تأثیر می گذارد. نشتی با فشار افزایش می یابد و در هر فشار معین تقریباً ثابت است. بنابراین، در سرعت ثابت، مصرف هوا با افزایش فشار عرضه افزایش می یابد. در سرعت های پایین، نسبت بسیار بیشتری از جریان کل در اثر نشت از دست می رود.

یک منحنی عملکرد معمولی موتور هوا، شکل 5، نشان می دهد که افزایش اضافی جریان در هر دور در دقیقه تقریباً ثابت است. البته توجه داشته باشید که جریان کل در هر دور با افزایش سرعت کاهش می یابد. نشتی نیز با افزایش سرعت کمی کاهش می یابد، زیرا زمان کمتری برای نشتی در دسترس است.

هنگامی که بار موتور هوا افزایش می یابد، سرعت کاهش می یابد تا زمانی که گشتاور موتور آن نیاز بار را برآورده کند. باز کردن دریچه گاز به سمت موتور برای افزایش فشار هوای ورودی ممکن است موتور را به سرعت نامی برساند.

شکل 6. سه موتور با حداکثر اسب بخار یکسان – اما با مشخصات گشتاور متفاوت – می توانند سرعت های متفاوتی را تحت بارهای مختلف از خود نشان دهند. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

برای کاربردهایی که بارهای مختلف را شامل می شود، توجه عمده این است که آیا موتور می تواند قدرت کافی را برای همه شرایط عملیاتی فراهم کند یا خیر. موتورهایی که حداکثر قدرت یکسانی دارند اما با مشخصات گشتاور متفاوتی تولید می کنند، بسته به بار، می توانند تفاوت های قابل توجهی را در سرعت نشان دهند. ، شکل 7. این به این دلیل است که هر چه منحنی گشتاور تندتر باشد، سرعت کمتری با بار تغییر می کند.

شکل 7. موتوری با منحنی گشتاور تند نسبت به موتوری با منحنی مسطح تر، حساسیت کمتری نسبت به افت سرعت ناشی از بار بیشتر دارد. چرخ دنده های کاهشی با افزایش شیب منحنی گشتاور، تأثیر بار را کاهش می دهد. برای بزرگتر دیدن روی تصویر کلیک کنید.

با نصب چرخ دنده های کاهش سرعت بین موتور و بار می توان تأثیر بار را کاهش داد. این سرعت خروجی را کاهش می دهد در حالی که همان قدرت را برای افزایش شیب منحنی گشتاور حفظ می کند. به یاد داشته باشید، حداکثر توان معمولاً در 50٪ سرعت آزاد رخ می دهد، بنابراین کاهش سرعت آزاد سرعت طراحی را نیز کاهش می دهد، شکل 6. چرخ دنده نیز کارایی را کاهش می دهد.

یکی دیگر از قوانین کلی خوب این است که موتور هوایی را انتخاب کنید که اسب بخار و گشتاور مورد نیاز را در حدود 2/3 فشار هوای موجود فراهم کند. پس از آن می توان از فشار کامل خط برای راه اندازی و اضافه بار استفاده کرد.