پکیج daf

مراحل اصلی حذف روغن در پکیج DAF

۱) آشغال گیری

استفاده از آشغال گیر مناسب و انجام صحیح این فرآیند به منظور جداسازی جامدات بزرگ از جریان ورودی فاضلاب و جلوگیری از ورود آن ها به مخازن متعادل ساز و سایر مراحل تصفیه به دلایل زیر از اهمیت زیادی برخوردار است:

• جلوگیری از گرفتگی و آسیب رسیدن به پمپ های جریان ورودی فاضلاب، پمپ های برگشتی شناورسازی با هوای محلول و پمپ های لجن.
• کاهش تولید بوی نامطبوع حاصل از تجزیه لجن ته نشین شده در واحد شناورسازی با هوای محلول و مخزن ته‌نشینی. (و همچنین کاهش نیاز به شستشو)
• کاهش میزان تشکیل لجن بر روی ستون های هوادهی واحد شناورسازی با هوای محلول و به دنبال آن جلوگیری از بروز اختلال برای ایجاد حباب ها.
• کاهش استفاده از مواد شیمیایی برای انعقاد و لخته سازی (در صورت استفاده) با حذف هرچه بیشتر مواد جامد با ابزاری ساده تر در مراحل قبلی.

مکانیزم های معتددی برای فرآیند آشغال گیری وجود دارد. یکی از نکات مهم در زمان طراحی و انتخاب آشغال گیرها توجه به تطابق خصوصیات فاضلاب ورودی و اندازه ی مواد زائد موجود با ویژگی ها و اندازه ی دریچه ی آشغال گیر می باشد. امروزه استفاده از آشغال گیرهای درام چرخشی و گرد بسیار مرسوم شده است.

استفاده از سبدهای آشغال گیر در آشپزخانه ها و رستوران ها، برای جلوگیری از بروز گرفتگی‌ها بسیار مفید می باشد اما این سیستم به تنهایی برای پیش تصفیه فاضلاب ورودی به پکیج چربی گیر DAF، کافی و کارآمد نمی باشد.

۲) مخزن نگهداری/متعادل ساز

اطمینان از یکنواخت بودن جریان ورودی به فرآیند تصفیه (تا جای ممکن)، امری حیاتی برای تضمین عملکرد پربازده واحد شناورسازی با هوای محلول (پکیج  چربی گیر DAF) می باشد. جمع آوری فاضلاب آشغال گیری شده برای مدت زمان کافی در یک مخزن پیش از انجام سایر فرآیندهای تصفیه موجب تعدیل متغیرهای کیفی خواهد شد. از جمله مهم ترین متغیرها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

دما

بالا رفتن درجه حرارت جریان یا گرم شدن مواد شیمیایی موجود در فاضلاب می تواند موجب تحریک O&G و در نتیجه پایین آمدن راندمان و عبور آلاینده ها از سیستم شناورسازی با هوای محلول شود. همچنین این عامل می تواند مانع از تامین هوای محلول در سیستم گشته و به دنبال آن تجزیه نامطلوب بیولوژیکی مواد در واحد شناورسازی با هوای محلول اتفاق بیفتد. معمولاً دما در واحد شناورسازی با هوای محلول می بایست کمتر از ۴۰ درجه سانتی گراد باشد.

pH

بی ثباتی pH می تواند موجب آسیب رساندن به تجهیزات تصفیه، تولید بوی نامطبوع و عدم تطابق با استانداردهای مربوط به تخلیه فاضلاب (pH در بازه ۱۰ – ۶) گردد. تنظیم pH بوسیله مخلوط نمودن جریان های خروجی قلیایی و اسیدی می تواند منتج به حذف نیاز به استفاده از مواد شیمیایی گردد. این کار موجب کاهش هزینه ها و تقلیل اثرات جانبی نامطلوبی مانند جامدات محلول کل (TDS) می گردد.

جامدات

برای دستیابی به نسبت دلخواه میان هوا و جامدات در شناورسازی با هوای محلول، تنظیمات میزان هوا و حجم مواد برگشتی به صورت دستی انجام می گیرد. به همین ترتیب، مقدار دوز منعقد کننده ها یا لخته سازها نیز برای تصفیه ی غلظت مشخصی از آلاینده ها تنظیم می شود. در اغلب مواقع پکیج چربی گیر DAF قادر به تغییر اتوماتیک تنظیمات سیستم برای تطبیق با تغییرات فراوان در کیفیت فاضلاب ورودی نیست و در صورتی که فاضلابی با غلظت جامداتی بسیار بیشتر از مقدار مورد انتظار وارد واحد شود، به احتمال فراوان بخشی از این مواد جامد از سیستم عبور خواهند و وارد مرحله بعدی یا شبکه فاضلاب خواهند شد.

استفاده از متعادل سازها موجب کاهش تغییرات غلظت مواد جامد در فاضلاب ورودی شده و جایگزین مناسبی برای تغییر مداوم تنظیمات واحد شناورسازی با هوای محلول می‌باشد چرا که قابلیت مقابله با تاثیرات مخرب غلظت بالای آلاینده ها در کوتاه مدت را دارا می‌باشد.

بررسی دقیق و مداوم کیفیت فاضلاب و تغییرات جریان ورودی از مهم ترین عوامل برای تعیین بهینه ترین ظرفیت ممکن برای مخازن نگهداری/متعادل ساز است. حداقل ظرفیت مورد نیاز برای این مخازن برای فعالیت ها و فاضلاب های گوناگون، می تواند بسیار متفاوت باشد (به خصوص در صنایع). با این حال می توان گفت برای فعالیت ها و صنایع کوچک حداقل ظرفیت مورد نیاز برای مخزن متعادل ساز معادل با ظرفیت ۴ ساعت از بیشترین مقدار جریان است.

سایر نکات مربوط به متعادل سازها

اختلاط مناسب محتویات درون مخزن موجب جلوگیری از جدا شدن چربی ها و مواد جامد گشته و همچنین این کار موجب انتقال هوا (هوازی شدن) به مخلوط و پیشگیری از تولید بوی نامطبوع ناشی از تجزیه فاضلاب پیش از تصفیه می گردد.

در نظر گرفتن ظرفیت بیشتر برای مخزن متعادل ساز یا داشتن مخزن کمکی نیز از موارد مورد نیاز برای مواقع اضطراری (خاموش کردن واحد برای تعمیرات، عدم دسترسی به شبکه فاضلاب) می باشد. همچنین می توان از این مورد برای ارتقاء سطح تصفیه (در صورت نیاز به فاضلاب ورودی مدت زمان ماند بیشتری داده می شود) نیز استفاده نمود.

با این نگهداری بیش از حد فاضلاب در مخازن نگهداری/متعادل ساز بنا به دلایلی همچون ظرفیت بالای این مخازن یا ایجاد وقفه و تاخیر در فرآیندهای تصفیه می تواند منجر به کاهش کیفیت فاضلاب، تولید بو و پایین آمدن pH آن شود. در دوره هایی که میزان دبی جریان کم می شود نیز تنظیمات مربوط به مخزن باید متناسب با آن تغییر کند. حجم مخازن پیش واکنش و پیش تصفیه نیز می تواند متناسب با حداقل حجم مورد نیاز برای متعادل ساز تنظیم گردد.

۳) پیش تصفیه

در حالت کلی معمولاً غیر از آشغال گیری، پیش تصفیه ی دیگری برای رستوران ها، آشپزخانه و صنایع کوچک نیاز نیست.

در برخی فعالیت های صنعتی ممکن است استفاده از فرآیندها و تجهیزات مختلف پیش تصفیه قبل از پکیج چربی گیر DAF برای به حداقل رساندن هزینه های بهره برداری از واحد شناورسازی با هوای محلول، تامین میزان بارگذاری ثابت در سیستم شناورسازی با هوای محلول یا حذف آلاینده های خاصی که برای ورود به این واحد مناسب نیستند، ضروری و حتی مقرون به صرفه باشد. برای مثال:

• استفاده از واحد جداکننده آب و روغن برای جداسازی روغن آزاد (و کمی از جامدات) برای کاهش هزینه های مربوط به راهبری واحد شناورسازی با هوای محلول.
• کاهش بارگذاری جامدات در واحد شناورسازی با هوای محلول با استفاده از مخزن ته نشینی/زلال ساز توسط جداسازی ثقلی. این مورد به طور خاص برای دانه گیری و جداسازی سایر جامداتی که به سرعت ته نشین شده و موجب ته نشینی لجن در واحد شناورسازی با هوای محلول می گردند، کاربرد دارد.

۴) نتظیم pH/افزودن مواد شیمیایی

استفاده از سیستم های تنظیم pH تقریباً برای تمام واحدهای شناورسازی با هوای محلول ضروری و مورد نیاز می باشد مگر در مواردی که متخصصان با توجه به نتایج و مدارک موجود نیازی به استفاده از آن ها نبینند.

برای فعالیت ها و صنایع کوچک که متعادل سازی کافی ای در آن ها صورت می گیرد، تزریق مواد قلیایی معمولاً ضروری می باشد (برای افزایش pH). این کار به دلیل تمایل طبیعی فاضلاب به زیست تخریب پذیر بودن پیش از اتمام تمام مراحل تصفیه می باشد. طراحی نادرست سیستم تصفیه و بهره برداری غیراصولی از آن نیز می تواند موجب تسریع این روند شوند. در مقابل نیاز به استفاده از اسید برای پایین آوردن pH بسیار به ندرت مورد نیاز خواهد بود.

کنترل pH سیستم های تصفیه شناورسازی با هوای محلول (پکیج چربی گیر DAF) بنا به دلایل زیر بسیار مهم و ضروری می باشد:

• اطمینان از تطابق pH جریان خروجی با استانداردهای موجود.
• اطمینان از قرار گرفتن pH در بازه ایده آل برای انعقاد و لخته سازی.
• به حداقل رساندن امولسیون های چربی/روغن.

در مواردی که سیستم شناورسازی با هوای محلول به تنهایی قادر به حذف کامل آلاینده های مورد نظر نباشد، ممکن است نیاز به استفاده از منعقد کننده ها و یا لخته سازها باشد. این مواد می توانند به جداسازی مواد جامد/چربی از آب کمک شایانی نموده و راندمان حذف را در واحد شناورسازی با هوای محلول به طور چشمگیری افزایش دهند یا حتی توانایی سیستم را در مقابله با بار آلودگی بیشتر از میزان پیش بینی شده تقویت نمایند. مواد شیمیایی گوناگونی برای انجام این عمل وجود دارد که برای انتخاب صحیح آن و ایجاد توازن میان هزینه و بهره وری، نیاز به استفاده از متخصصین می باشد.

معمولاً استفاده از مواد شیمیایی برای صنایع خرد مورد نیاز نمی باشد، با این حال ممکن است در آینده نیاز به استفاده از این سیستم بوجود بیاید، لذا انجام پیش بینی های لازم (فضا و تجهیزات مورد نیاز) برای امکان اضافه شدن آن برای تمام پکیج های چربی گیر DAF توصیه می گردد.

۵) مخزن پیش واکنش

استفاده از مخازن پیش واکنش برای فعالیت های کوچک مرسوم نمی باشد اما در تصفیه فاضلاب‌های صنعتی کاربرد فراوانی دارند. وظیفه اصلی این مخازن کمک به اختلاط مواد شیمیایی برای تصحیح pH و اضافه نمودن منعقد کننده ها/لخته سازها می باشد. مخزن پیش واکنش وظیفه تامین مدت زمان ماند کافی برای اطمینان از تماس مناسب و کافی فاضلاب با مواد شیمیایی را پیش از هوادهی بر عهده دارد.

نقش این مخازن زمانی پررنگ و حیاتی می شود که منعقد کننده/لخته ساز مورد استفاده دارای پایه ی رس یا بنتونیت بوده و برای جداسازی موثر نیاز به مدت زمان ماند بیشتری می باشد. استفاده از مخازن پیش واکنش می تواند موجب کاهش هزینه های مواد شیمیایی و کم کردن میزان افزایش غلظت نهایی TDS گردد.

با وجود آنکه اولویت اول و اصلی، وجود مخزن نگهداری/متعادل سازی با اندازه مناسب می باشد اما مخزن پیش واکنش نیز می تواند در مواردی که اندازه مخزن متعادل ساز دارای محدودیت‌های حجمی باشد، به متعادل سازی کمک کند.

۶) واحد شناورسازی با هوای محلول

جریان ورودی از ناحیه ای با میزان اختلاط مناسب که در آنجا حباب های بسیار ریز هوا که در آب حل شده اند و با چسبیدن به جامدات/چربی ها آن ها را بر روی سطح می برند، وارد سیستم می شود. تیغه های گردان موجود در بالای سطح، لجن شناور را برای آبگیری و دفع از سیستم خارج می کنند. به این ترتیب میزان جامدات/چربی جریان خروجی از سیستم در پایین ترین حد ممکن قرار خواهد گرفت. بخشی از جامدات به علت ماهیت خود به سرعت ته نشنین می شوند و امکان شناورسازی آن ها وجود ندارد، این جامدات باید به صورت منظم و پیش از تشکیل لایه‌ای ضخیم از سیستم خارج شوند.

سیستم نشان داده شده در بالا از نوع شناورسازی با هوای محلول مستطیلی با جریان مخالف می باشد و انعطاف‌پذیری بالایی در انطباق با تغییرات دبی، میزان بارگذاری و … دارد.

استفاده از واحدهای شناورسازی با هوای محلول که دارای هاپر (hopper) یا بخش مخروطی شکل (قیفی) در پایین خود هستند، در مواردی که فاضلاب دارای بارگذاری زیادی از دانه ها، خاک، گل و لای و هر نوع جامد دیگری که تمایل بیشتری به ته نشینی نسبت به شناور شدن دارد، بسیار مناسب و کاربردی می باشد. این نوع طراحی موجب ساده سازی جداسازی لجن ته نشین شده می گردد.

لوله کشی ورودی و خروجی از واحد شناورسازی با هوای محلول باید به گونه ای باشد که از ایجاد هر نوع سیستم سیفون مانندی جلوگیری نموده و عملکرد سیستم را مختل نکند. در غیر این صورت افزایش سطح آب می تواند موجب انتقال آب به بخش لجن گشته و حذف جامدات شناور را با کاهش سطح تماس تیغه های اسکرابر و لجن، دچار اختلال کند.

فراهم نمودن میزان ثابتی از جریان و آلاینده ها با توجه به محدودیت های عملکردی واحد شناورسازی با هوای محلول بسیار حائز اهمیت می باشد. یکی از مهم ترین نکات دیگر انتخاب صحیح پمپ های تغذیه می‌باشد (پمپ های دیافراگمی گزینه ی مناسبی می باشند).

رها سازی هوای محلول به درون واحد شناورسازی با هوای محلول بایستی از طریق شیرهای خودکار (خود بازشو) با صافی مناسب انجام گیرد. استفاده از شیرهای دستی (مانند شیرهای توپی) برای تامین هوای محلول ورودی به سیستم توصیه نمی شود چرا که احتمال گرفتگی و ایجاد اغتشاش در این شیرها بسیار بالا می باشد و این عامل موجب کاهش بازدهی و اطمینان سیستم می گردد.

۷) دفع لجن و آشغال

واحدهای شناورسازی با هوای محلول (پکیج چربی گیر DAF)، آشغال گیرها و مکانیزم های پیش تصفیه، حجم قابل توجهی از آشغال و لجن را برای دفع در خارج از مجموعه تولید می کنند. با داشتن اطلاعات دقیقی در مورد کیفیت و کمیت فاضلاب خام ورودی می توان حجم این مواد زائد دفعی را با تقریب خوبی پیش بینی نمود. همین محاسبات، تعیین کننده ی اندازه ی مخزن لجن نهایی خواهند بود.

استفاده از یک تجهیز آبگیری به منظور کاهش حجم جامدات دفعی، تقریباً برای تمام سیستم‌های شناورسازی با هوای محلول مورد نیاز است. استفاده از منعقد کننده ها/لخته سازهای مناسب می تواند گزینه های دیگری را برای دفع لجن (مانند استفاده به عنوان کمپوست) به جای دفن آن ها فراهم نماید.

۸) نظارت، بازرسی و اندازه گیری

کنترل فرآیند

• سنسورهای اندازه گیری و تصحیح pH که از آن ها برای اطمینان از استاندارد بودن فاضلاب تصفیه شده
• و عملکرد بهینه شناورسازی با هوای محلول استفاده می شود،
• می بایست در بالا دست واحد شناورسازی با هوای محلول و در معرض جریان فاضلاب قرار گیرد.
• این محل ها می توانند مخازن پیش واکنش یا مخزن متعادل‌ساز با اختلاط کافی باشند.

معمولاً سنسورهای اندازه گیری pH را در داخل مخزن اصلی واحد شناورسازی با هوای محلول قرار نمی دهند، مگر در مواردی که سنسورها بسیار قوی و دقیق باشند و با انجام تنظیمات مناسب توانایی کار در شرایط را دارا باشند. انتخاب سنسورها باید متناسب با خصوصیات فاضلاب صورت گیرد.

نظارت بر خروجی نهایی

استفاده از ابزارهای کنترلی جریان خروجی برای تمام واحدها بسیار ضروری می باشد.

نظارت الکترونیکی بر روی کیفیت جریان خروجی نهایی

در بسیاری از موارد نیاز به اندازه گیری و نظارت بر روی pH، TDS و … جریان خروجی نهایی می‌باشد.

سنسورهای الکترونیکی باید در جایی قرار گیرند که به طور پیوسته در تماس با جریان فاضلاب تصفیه شده نهایی باشند. برخی از این محل ها عبارتند از:

• بخش لوله کشی شده ای که در پایین دست واحد شناورسازی با هوای محلول قرار دارد و بلافاصله وارد مدار می شود.
• سرریز جریان خروجی (در صورت بی وقفه بودن جریان)
• درون شناورسازی با هوای محلول، در مقابل سرریز جریان خروجی

جمع آوری اطلاعات و هشدارها

این مورد نیز بسیار مهم و حائز اهمیت می باشد.

کنترل بو و تهویه

فاضلابی که دارای مواد غذایی یا سایر مواد زیست تخریب است، در اغلب مواقع مستعد تولید بوی نامطبوع حاصل از فعالیت های میکروبیولوژیکی طبیعی می باشد. با مدیریت صحیح می توان این مشکل را به حداقل رسانده و آن را کنترل کرد. برخی از قسمت های پکیج چربی گیر DAF که تولید بو در آن ها می تواند رخ بدهد عبارتند از:

• مخزن اصلی DAF. بخش اصلی واحد شناورسازی با هوای محلول در حالت معمول به صورت پوشیده یا بسته نمی باشد
• و به همین دلیل فرآیند هوادهی می تواند موجب تولید بو و پخش شدن آن در محیط اطراف شود.
• برای نصب این سیستم در ساختمان ها یا سایر مراکز سرپوشیده استفاده از فن های مکنده درست بالای مخزن اصلی و یا در نظر گرفتن تهویه مناسب بسیار ضروری می باشد.
• مدیریت لجن. مخزن لجن معمولاً حاوی حجم بالایی از مواد آلی با غلظت زیاد می باشد که منبع اصلی مشکلات مربوط به بوی نامطبوع در سیستم های تصفیه شناورسازی با هوای محلول می باشد. این مخازن باید به میزان کافی پوشیده باشند و در محل هایی که لجن به صورت عادی پمپاژ می شود و بو در کمترین حالت خود قرار دارد به سیستم تهویه متصل شوند.
• آشغال گیر. آشغال گیرها معمولاً مقدار زیادی از مواد جامد آلی را از سیستم حذف و وارد مخزن دیگری می کنند. این مخزن باید به صورت دوره ای تخلیه و تمیز شود تا از تولید بو جلوگیری شود.

لطفا به صفحه پکیج پلی الکترولیت هم سر بزن 🙂

از دیگر نکات مربوط به تهویه و تولید بوی نامطبوع می تواند به موارد زیر اشاره کرد:

• استفاده از مواد مناسب برای طراحی و ساخت که در مقابل مقادیر pH پایین و هیدروژن سولفید بالا، مقاوم باشند.
• لوله/مخزن مسی یا با درصد کم استیل می تواند به سرعت خورده شود.
• سطح مخزن متعادل ساز و مدت زمان نگهداری جریان باید به صورت پیوسته برای به حداقل رساندن بو، بررسی شود.
• دمای بالا (به عنوان مثال در فصل تابستان) و تغییرات شدید در حجم و دبی موجب تشدید این عامل می گردد.
• تنظیم pH سیستم موجب به حداقل رساندن H2S و تولید بو می شود.