دریل واگنی حفاری

کدام نوع خوراک در مته واگن استفاده می شود؟

دریل واگنی حفاری برای انجام کارهای خود به مکانیک قدرتمند نیاز دارند. بسیاری از نسخه ها از سیستم تغذیه درایو زنجیره ای استفاده می کنند. بررسی سریع مکانیک درایو زنجیره ای می تواند در درک نحوه عملکرد آن مفید باشد.

دریل واگن حفاری

باور کنید یا نه، درایوهای زنجیره ای به دوران یونان باستان برمی گردد. آنها کلید پیشرفت مهمی در فن آوری جنگ محاصره یونان باستان بودند. فیلون بیزانسی، مهندس یونانی که در قرن سوم پیش از میلاد زندگی می کرد، توضیح داد که چگونه پیشرانه زنجیری زمان او در سلف باستانی مسلسل به نام «پلیبولوس» کار می کرد. این سلاح پرتاب موشک دارای یک درایو زنجیره ای برای کمک به شلیک مکرر پرتابه ها بود.
ادغام یک درایو زنجیره ای، پلیبولو را از سلف خود، بالیستا، جدا کرد. مانند نسخه امروزی، درایو زنجیره ای در پلیبولو شامل دو چرخ دنده و یک زنجیر بود. این قدرت را به طور مداوم منتقل نمی کرد، اما جد نسخه های بعدی بود که این کار را انجام داد.
درایوهای زنجیره ای مدرن دائماً نیرو را از مکانی به مکان دیگر منتقل می کنند. هر کدام شامل یک زنجیر غلتکی است که روی یک چرخ دنده چرخ دنده حرکت می کند.
دندانه های چرخ دنده با سوراخ های زنجیره غلتکی ردیف می شوند که چرخ دنده را می چرخاند و زنجیر را حرکت می دهد. مفهوم درایو زنجیره ای در اختراعات بعدی مانند موتور سیکلت تبدیل شد. هنگامی که این اختراع به عنوان یک زنجیر زمان اقتباس شود، میل بادامک در موتورهای پیستونی امروزی را به حرکت در می آورد. بدون درایوهای زنجیره ای، ما خودرو نخواهیم داشت.

درایوهای زنجیره ای دریل واگن

سیستم های تغذیه دریل واگنی حفاری با درایوهای زنجیره ای که توسط موتورهای کوچک تغذیه می شوند، کار می کنند. این سیستم های تغذیه معمولاً خود روغن کاری می شوند. این امر کلیدی است زیرا خوراک وظیفه تبدیل مته و سوراخ های حفر کننده به سنگ را بر عهده دارد.

تفاوت بین دریل واگن و جک همر

دریل واگنی حفاری و چکش های چکش هر دو مته های پنوماتیکی هستند که برای سوراخ کردن سطوح سخت طراحی شده اند. با این حال، آنها در برنامه های مختلف استفاده می شوند. تفکیک طراحی و عملکرد هر دستگاه می تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه چیزی هر یک را متمایز می کند.

مزایای دریل واگنی حفاری

دریل واگن هیدرولیک

همانطور که احتمالا می دانید، چکش های جک ابزار دستی هستند که برای پاکسازی سنگ یا بتن در پروژه های ساختمانی استفاده می شوند. گاهی اوقات به عنوان چکش تخریب نیز شناخته می شود، این ماشین ها نیروی زیادی وارد می کنند و می توانند 100 پوند یا بیشتر وزن داشته باشند. می‌توانید چکش‌ها را به‌عنوان حفاری‌های نقطه‌ای قابل حمل در نظر بگیرید که حمل و نقل از مکانی به مکان دیگر آسان‌تر از یک دستگاه حفاری بزرگ‌تر است.

منشاء جک چکش در مته بخاری است که در سال 1806 اختراع شد. توسعه آن بعداً منجر به مته های پنوماتیک مورد استفاده در معدن و حفاری و سپس به ضربه ای شد که در سال 1849 توسط جاناتان کوچ به ثبت رسید. اما این ویلیام مکروی بود که ابزاری بادی ساخت که چکش و اسکنه را با هم ترکیب می کند. او حق ثبت اختراع خود را به موجودی آمریکایی چارلز برادی کینگ فروخت که به نوبه خود اولین جک چکش مدرن را در سال 1892 ایجاد و ثبت کرد.

دریل واگن بادی

dosingpomp نحوه استخراج معدن را در آن دوران متحول کرد. قبل از شروع کار، کارگران از پتک و قهوه ای خالص برای شکستن سنگ های جامد استفاده می کردند. اگرچه موتورهای بخار می توانستند وظایف مشابهی را انجام دهند، اما از احتراق برای تولید بخار استفاده کردند. گازهای داغ در یک معدن تاریک و تنگ دستوری برای فاجعه ایجاد کردند. اما چکش‌ها از هوای فشرده برای اعمال نیروی لازم برای شکستن سنگ استفاده می‌کردند.

چکش‌های جک امروزی بر اساس یک اصل ساده کار می‌کنند: یک محفظه استوانه‌ای که هوای فشرده در آن جریان می‌یابد و یک شیر ماشه را فعال می‌کند که با سرعت بسیار بالایی باز و بسته می‌شود. باز کردن سوپاپ، هوای تحت فشار را وارد محفظه پیستون می کند: هنگامی که فشار به اندازه کافی افزایش یافت، پیستون با بیت برخورد می کند و شیر ماشه بسته می شود. بیت به یک فنر متصل است که آن را به موقعیت اولیه خود باز می گرداند. این فرآیند با سرعتی فوق‌العاده سریع اتفاق می‌افتد و به ذره اجازه می‌دهد از روی سنگ یا بتن جدا شود.