پل نمکی
پل نمکی ، در شیمی ، یک دستگاه آزمایشگاهی است که برای اتصال نیم سلول‌های اکسیداسیون و احیا یک سلول گالوانیکی (یا سلول ولتایی)، نوعی سلول الکتروشیمیایی، استفاده می‌شود . وظیفه پل نمک جداسازی محتویات دو قسمت سلول در عین حفظ تماس الکتریکی بین آنهاست. 1 پل های نمکی معمولاً در دو نوع هستند: لوله شیشه ای و کاغذ صافی .
پل های نمکی لوله شیشه ای
این نوع پل‌های نمکی از یک لوله شیشه‌ای U شکل پر شده با یک الکترولیت استفاده می‌شود نسبتاً بی‌اثر تشکیل شده‌اند، معمولاً از یدید پتاسیم یا سولفات سدیم ، اگرچه نمودار در اینجا استفاده از محلول نیترات پتاسیم را نشان می‌دهد . الکترولیت اغلب با آگار-آگار ژل می شود تا از اختلاط مایع که ممکن است در غیر این صورت رخ دهد جلوگیری کند. رسانش الکتریسیته از یک محلول الکترولیتی به محلول دیگر با جابجایی یونهای مثبت موجود در پل در یک جهت (مانند Na + یا K + ) و یونهای منفی (به عنوان مثال SO 4 -2 ، NO 3 – یا Cl) اتفاق می افتد. – ) . 2
رسانایی پل نمک لوله شیشه ای عمدتاً به غلظت محلول الکترولیتی بستگی دارد. افزایش غلظت کمتر از حد اشباع افزایش می دهد ، هدایت را . محتوای الکترولیت بیشتر از میزان اشباع و قطر لوله باریک هر دو می توانند رسانایی را کاهش دهند.
پل های نمک کاغذ فیلتر
نوع دیگر پل های نمکی شامل یک کاغذ صافی است که در یک الکترولیت نسبتاً بی اثر، معمولاً کلرید پتاسیم یا کلرید سدیم هستند ، آغشته شده است، زیرا از نظر شیمیایی خنثی . هیچ عامل ژل کننده ای مورد نیاز نیست زیرا کاغذ صافی یک محیط جامد برای هدایت فراهم می کند.
رسانایی . این نوع پل های نمکی به یک سری عوامل بستگی دارد: غلظت محلول الکترولیت، بافت کاغذ صافی و ظرفیت جذب کاغذ صافی به طور کلی، بافت صاف تر و جذب بالاتر برابر با رسانایی بالاتر است.
یک دیسک متخلخل یا سد متخلخل دیگر بین دو نیم سلول را می توان به جای یک پل نمکی استفاده کرد، با این حال آنها اساساً همان هدف را دنبال می کنند.
کاربری پل نمکی
هنگامی که الکترون ها نیمی از سلول گالوانیکی را ترک می کنند و به سمت سلول دیگر جریان می یابند، اختلاف پتانسیل بین آنها ایجاد می شود. اگر از پل نمکی استفاده نمی شد، این اختلاف پتانسیل از جریان الکترون های بیشتر جلوگیری می کرد. یک پل نمکی به جریان یون ها اجازه می دهد تا تعادلی را . بین رگ های اکسیداسیون و احیا حفظ کند و در عین حال محتویات هر یک را جدا نگه دارد با متعادل شدن اختلاف بار، الکترون ها می توانند یک بار دیگر به جریان بیفتند و واکنش های اکسیداسیون و کاهش می توانند ادامه پیدا کنند. به طور کلی، ترجیح داده می شود که دو سلول از نقطه نظر حذف متغیرها در یک آزمایش جدا باشند . هنگامی که تماس مستقیم بین الکترولیت ها مجاز نیست، لازم نیست که تعاملات احتمالی بین گونه های یونی را در نظر بگیریم.
این تکنیک، به طور خاص تر، آزادی انتخاب یون های موجود در محلول را امکان پذیر می کند . به عنوان مثال، مخلوطی از دو کاتیون مختلف در محلول می تواند منجر به کاهش ترجیحی کاتیون ناخواسته برای اهداف آزمایش شود. با یک پل نمک، کاتیون مورد نظر (اتم های مثبت) در یک ظرف جدا می شود، در حالی که کاتیون در ظرف دیگر را می توان برای آسان کردن آزمایش انتخاب کرد، به عنوان مثال، با استفاده از نمک گونه های آنیونی (منفی) بیشتر. محلول یا پایدارتر